با کمال بی نقابی پرده دارم شیونست

همچو درد از دل برون جوشیدنم پیراهنست

سجده ریزی دانه را آرایش نشو ونماست

درطریق سرکشها خاک گشتن هم فنست

عافیت گم کردهٔ تا چند خواهی تاختن

هوش اگرداری دماغ جستجویت رهزنست

رهنورد عجز را سعی قدم درکار نیست

شمع را سیرگریبان نیز از خود رفتنست

لاله زار دل سراسر موج عبرت می زند

هرگل داغی که می بینی شکافت گلخنست

اختیاری نیست گردش از نظرها نگذرد

در تماشاگه عبرت چشم ما پرویزنست

وحشتی می باید اسباب جنون آماده است

صد گریبان چاکی ات موقوف چین دامنست

چشم برهم نه اگرآسوده خواهی زیستن

در هلاکتگاه امکان ربط مژگان جوشنست

خوشه پردازی نمی ارزد به تشویش درو

زندگی نذر عزیزان ، گر دماغ مردنست

بیدل از بس در شکنج لاغری فرسوده ایم

ناله و داغ دل خون گشته طوق وگردنست